Adı Cehalet Mi? Canillik Mi?

Sabah sabah gazeteyi okurken sinirlerim bozuldu...

Anne olmadan önce de çocuklarını sokağa atanlar yada terk edenlere karşı nefret içindeydim... Annelik duygusunu tattıktan sonra daha da arttı... Karnımda hareket etmesi, doğum sonrası kucağıma aldığım andaki o duyguyu hiç bir kelime, cümle tarif edemez... 

16 yaşında bir kız çocuğu... Başına kötü bir olay gelmiş, kanı bozuk erkekler tarafından yazmaya elim varmıyor ama tecavüze uğramış... 

Haberin detayına  buradan  ulaşabilirsiniz...

Olayın ardından kızın psikolojisini anlayabiliyorum, artık insanlara karşı güvensizlik yaşayacaktır... 

Üstelik hamilelik psikolojisi de eklenirse durum vahim de denebilir... Zor gerçekten Allah kimseye yaşatmasın böyle bir durumu...

Peki ya anne babanın hatası yok mu? 

Ben annem ve babam tarafından rahat ama her zaman kontrol altında büyütüldüm... 

İstediğim şeylerin çoğunu yaptım ama raporda verdim... Ve hiç bir zaman benden hesap soruyorlarmış, sıkı takip, gözetim altında tutuluyormuşum gibi hissetmedim... Yaptığım her şeyden haberleri oldu, başkasından değil, kendim anlattım... Çünkü bana onlara güvenebileceğimi, başıma kötü bir şey dahi gelse çekinmeden anlatabileceğimi, ters tepki ile karşılaşmayacağımın sinyallerini verdiler... 

Başına gelen vahim olaydan dolayı kızı anlayabilirim... 16 yaşında, bırak tecavüzü, annelik duygusunu anlayabilecek yaşta dahi değil... Belki psikolojisi bozuk, belki korkmuş, belki mahalle baskısı, utanç içinde...

Yola düşen -ya da düşürülen- o minik bedene dönüp bakıp, sonrada hiç bir şey olmamış gibi nasıl yollarına devam edebiliyor, o anne ile baba... Bırak ölsün mantığı mıdır? Nedir? Aklım almıyor... 

Gidin bir hastaneye doğurtun, sonra sosyal esirgeme kurumuna mı bırakacaksınız, birine evlatlık mı vereceksiniz onu yapın... 

Bunu da doğru bulmuyorum, ama psikolojik olarak anneliğe hazır olmayan birine çocuğun bakımını yüklemekte insafsızlık olmaz mı? Ki yere düşen o minik bedene yardım etmek yerine dönüp giden ailede yetişen bir çocuğun, problemli, umursamaz, agresif olmama gibi bir ihtimalini göremiyorum... 

Can veren Allah korumasını da biliyor... 

Gerçekten sinirlerim bozuldu, sürç-i lisan ettiysem affola...

Gününüz aydın, yürekleriniz sevgi dolu olsun...

Gizem S.