Fobim, Fobim, Fobim...

Yazmadan rahatlayamayacağım için sizlerle paylaşmak istiyorum...

Yıl 1996 annem ve babam anlaşamadıkları ve diğer problemler yüzünden "çocuklar duymasın" vari boşanıyorlar... Aynı evdeyiz haberimiz yok... Gel gelelim ayrı yatıyor olmaları dikkatimi çekti... 

Evimiz küçük olduğu için misafir odamız yoktu, yatak odası ve çocuk odası vardı... Ve babam salonda yatıyordu, kardeşimle cesaret edip soramıyorduk da neden orada yattığını...

Bir süre izledim, baktım babamın beli ağrıyor, kıyamadım "gel baba, sen benim yatağımda yat, ben annemle uyuyayım..." Babam kabul etti, kanepede uyumaktansa, yatakta uyumak daha iyiydi çünkü...

İşte annemin yanında yattığım o ilk gece, rüya mıydı, gerçek mi ayırt edemediğim bir şeyler gördüm...
Yazarken bile bir tuhaf oluyorum, yemin ederim... Her tarafımı böcekler sarmıştı... Üzerimde, yorganda, yastığımda, annemin üzerinde... Korkarak uyandım ve etkisinden kurtulamadım... 

İşte o zaman başladı entomophobia... 

Aman Allah'ım nasıl bir şeydir bilemezsiniz... 
Dershaneye giderken bir arkadaşım sözüm ona şaka yapmak istemiş ve üzerime örümcek atmıştı... Gözümü açtığımda kendimi yerde, arkadaşlarımı başımda kolonya dökerlerken bulmuştum... 

Yıllar geçtikçe azalmadı, evde çığlık çığlığa kaçtığım da oldu, korktuğum için azar işittiğimde... Çünkü kimse ciddiye almadı... Şuncacık şey korkulur mu?... Ay alemsin ondan mı korkuyorsun... 

Ah bir bilseniz benim içimde ne fırtınalar kopuyor... 

Evi temizlerken denk geldiğim bir olaydaysa eşimi arayıp yardım istemiştim ki kendisi avrupa yakasında çalışıyordu... Okuyunca komik gelebilir ama titremeler, dişlerimi sıkmam, kaşıntı hissi... İnanılmaz rahatsız edici bir durum... Kimsenin başına gelmemesini dilerim... 

Hatta Ağva tatilimizde bile kızıma kötü örnek olduğum, ima edilmedi değil...

Uzun oldu biliyorum, bu gecenin fobik olayına geçiyorum, (biliyorum kötü bir şey) sigara içmek için balkona çıktığımda bir karaltı fark ettim, başladı titremem, kasılmalarım falan... 

Kürekle aşağıya atayım, doğal ortamına dönsün istedim, çünkü öldüremiyorum da... (Bahçe katında oturduğumda belirtmek isterim...) Ya manyak mıdır nedir bana doğru gelmeye başladı... Kaçsana niye bana geliyorsun... İçeri girip balkonu nasıl kapattım bilmiyorum... 

Sonra bu canına susamış belli, kimyasal silahla saldırmalıyım derken çamaşır suyunu kaptım, balkonu camdan izliyorum "nerede bu?" diyerek... Çünkü içeri girerse bana uyku, huzur, rahat yok... 

Bir cesaret çıktım, baktım yok, arkamı bir döndüm... Aman Allah'ım balkon kapısının üstünde... İçeri girsem giremiyorum, kasılmalarım iyice arttı... Titriyorum... Allah'ım sen bana yardım et dedim... Bayılmadan, titremeden halledeyim şu işi... 

Neyse ki kimyasal silahla saldırmama gerek kalmadı... Titreye titreye süpürge ile hızlıca bahçeye gönderi verdim... Bir daha karşılaşmak istemiyorum... 

O kadar zor bir şey ki, şu satırları yazarken çenem acıdı... 
Fobimi ciddiye almayan ailem, sağ olsun... 
Siz siz olun kimsenin fobisini küçümsemeyin... 
Çünkü inanılır gibi bir şey değil... Neler hissettiğimi detaylı anlatmaya kalsam, anlatamam... 
Bu geceyi rahat atlatmak istiyoruuum... 

Sevgiler, 
Gizem S.


Yorumlar