Tuvalet Eğitimde Yaşadıklarım"

Anneler bilir...

Çocuk yetiştirmek iğneyle kuyu kazmaktan zor bir durum... 

Konuşmana, davranışlarına, yemene kısaca her şeyine dikkat etmen gerek... Çünkü onlar için idol olabilecek ilk kişi sensindir... 

Kızım Aralık 2009 doğumlu, tuvalet eğitimi ve emzik bıraktırma konularında internette pedagogların makalelerini okudum... Yakın çevremdeki kızımla yaşıt çocukların annelerinin görüşlerini aldım... Bizi büyüten annelerin tecrübelerinde de yararlanmak istedim... 

Zor, yorucu, en çokta sabır gerektiren bir eğitim olduğunu öğrenince gözüm korkmadı desem yalan söylemiş olurum... 

Yapım gereği sabırsız bir insanım diyebilirim... Bir şey yapmak istiyorsam, zamana yaydığım pek söylenemez... En kısa zamanda çözmem gerekir... O nedenle "ben bu tuvalet eğitimini nasıl başaracağım?!" korkusu sardı... 

Birde üstüne kızımın inatçılık durumları "bu çocuk beni çok zorlayacak" dedirtti... 

Ön yargı işte... :)

Kış çocuğu olduğu için önerilen 2 yaşında başlamam gerek tuvalet eğitimini yaza sarkıttım... Çevremdekiler ise "uzattıkça zor olur, hemen başla bence" diyerek endişeme endişe kattılar...

Okuduğum makalelerin çoğunda eğitimi eğlenceye çevirin diyordu... Yav nasıl eğlenceye çevrilir ki, tuvalette oturan çocuğun karşısında neler yapabilirim ki" derken kızım olayı kendi kendine eğlenceye çevirdi... 

Yarış yapıyoruz... Önce kim banyoya yetişecek diye... 

İlk hafta gerçekten sabırlı olmak gerek, sakin olmakta önemli... Çünkü sürekli altına kaçırıyorlar... Yavaş yavaş daha önce söylemesi gerektiği fark ediyor... Ve ikinci hafta olay çözülüyor... Çok nadir kaçırıyor, çoğunlukla tuvalete yetişiyoruz...  Korktuğum kadar olmadı, ama ciddi sabır göstermem gerekti... Ona kızarak eğitimden soğutmak, işi inada bindirmemek için neler neler yaptım...

Emzik bırakma işi, evet zorladı... Doğduğundan beri hem kucakta uyumaya, hem de emzikle uyumaya çok alıştı... Hatta takıntı haline bile geliyordu... Emzik diyerek ağladığı çok olmuştur... 

Dişleri iyice keskinleştiği için emziği ağzında tutup konuşmaya çalıştığı için emziği parçaladı... Parçalanmış silikonun, nefes borusuna kaçabileceği, yutabileceği için endişeliydim... Üstelik diş yapısı içinde zararlı olmaya başlamıştı... "Büyüdün artık sen bırakmalısın"lar işe kesinlikle yaramadı...

Daha önce bir çok kez denedim... Kıyametler koptu diyebilirim... Gecenin bir yarısı emzik diye ortalığı ayağa kaldırdığı bile oldu... 

Bende bıraktırmak için ısırarak parçaladığı emziği kullandım... Eline verdim,  " dişlerin keskinleşti, konuşurken ne söylediğini anlayamıyorum, hem kırılmış bu artık atmamız gerekli" dedim yenisini alalım diye karşılık aldım... :)) İki üç gün uğraştım bu şekilde emziksiz uyutamadım... Sonra kendi kendine yeni emziğiyle anne bak parmağım içine girdi diyerek geldi... Ve bıraktı... O kadar uğraşmama rağmen kendisine göre doğru zamanda bıraktı emziği...

Tüm bunların arasında sabırlı olmanın önemini bir kere daha anlıyorum...

Tüm annelere tuvalet eğitiminde sabır, güç, kuvvet diliyorum... :))

Sevgiler 

Gizem S.