Güçlü Değilim Ben...

yaşadığım acılar karşında güçlü durmaya çalışıyorum...
kime karşı, neye karşı güçlü durmak... 
ağlamıyorum... 
bağıra çağıra, boğazımı yırta yırta ağlayacakken, ağlamıyorum... 
çığlığımı içimde atıyorum... 
dalıp gittiğim anlarda neler geçiyor aklımdan anlatamam... tarif edemem... 
çırpınıyorum... resmen çırpınıyorum... 
taş gibi bir yumru boğazıma takılıyor...
işte o zaman nefes almayı istemiyorum...
saniyeler, dakikalar, saatler, günler akmasın istiyorum... 
akmasın zaman... 
dursun... 
herşey havada asılı kalsın... 
öylece kalsın... 
acım geçmesin... 
kendimi bir şeylerle oyalamayayım... 
unutmayayım, gidenlerimi... 
acımı yaşayayım istiyorum...
.......................................
olmuyor... OLMUYOR...


Çünkü düşünmem gereken insanlar var... başta can parçam, ışıltım kızım... gözümde bir damla yaş görse -anne ağlama, üzülme- diye kucağıma atlıyor... sonra annem, eşim, kardeşim... gözümün içine bakıyorlar üzülüyor muyum diye... 
kimseye göstermemem lazım... kimse üzüntümü görmemeli... Sandığınız kadar güçlü değilim... 
hayat devam ediyor zırvası yüzünden, hayatım devam ediyor(muş) gibi yapıyorum... 


Gizem S.